![]() |
Wyjątkowo piękne studium światła połączone z podobnie pięknym studium aktu przedstawił Augustę Renoir w obrazie „Studium torsu; efekt słońca” |
Około połowy XVIII wieku zaczął dominować nowy ideał nagiej piękności - petite („mała”). Znalazł on bogate rozwinięcie w malarstwie François Bouchera (1703-1770) i Jeana Honoré Fragonarda (1732-1806). Za najpiękniejszy akt Bouchera uznano „Dianę po kąpieli” („Odpoczynek Diany” 1742) - gdzie pełna wdzięku postać zanurzona jest w łagodnym świetle. U Fragonarda można natomiast znaleźć nimfy leżące na brzuchu, oparte łokciami na poduszkach albo na obłokach. W XVIII wieku coraz częstsze stawały się przedstawienia aktów od tyłu. W starożytności symbolizowały one fizyczną rozkosz.
Spis treści:
0 komentarze:
Prześlij komentarz