Barok i akt w sztuce

W okresie baroku największe zasługi w rozwoju malarskiej formy aktu położył Peter Paul Rubens (1577-1640), którego obrazy charakteryzuje ogromna swoboda w kompozycji układu ciał, bujność i bogactwo formy oraz dynamika. Akty często przedstawiał w ruchu („Porwanie córek Leukippa” 1618), nawiązywał do póz wywodzących się z antyku („Trzy gracje” 1639), ale też wprowadził wiele własnych, nierzadko zaskakujących rozwiązań - jak w „Portrecie Heleny Fourment w futrze" (1636-1638). Wypracował własne sposoby modelowania ciała - zachwycał niepowtarzalnością oddania karnacji skóry i materialności ciała. Posługiwał się formami ciężkimi, napełnionymi jednak swoistym blaskiem.

„Wenus z Urbino” Tycjana nawiązuje kompozycyjnie do
arcydzieła Giorgionego, jednak przedstawia nagą kobietę zupełnie
inaczej: we wnętrzu, już obudzoną, oczekującą aż służące
znajdą odpowiednie suknie

Autorem wspaniałych aktów był także Rembrandt (1606-1669). Namalował on tak słynne arcydzieła, jak: „Danae” (1636— 1646) i „Betsabe” (1654) - emanujące ciepłym światłem i głębią malarskiego doznania.

W dawnym malarstwie hiszpańskim
spoty ka się niewiele aktów, jednak są to
dzieła wyjątkowe także pod względem
wartości malarskich, m.in. „Maja naga"
Francisca de Goi v Lucientes

Wyjątkowy akt pozostawił Diego Velazquez (1599-1660). Dziełem tym jest „Wenus ze zwierciadłem” („Wenus z lustrem" 1650 1651), gdzie postać leżącej kobiety, namalowanej z niezwykłą szlachetnością materii malarskiej, dopełniona została harmonijnym układem draperii.

Spis treści:

Akt w sztuce - jak powstał ?

Akt w sztuce w starożytnej Grecji

Akt w sztuce w średniowieczu

Renesansowy akt sztuki w malarstwie

Barok i akt w sztuce

Styl Rokoko i akt sztuki

Akt w sztuce i wiek XIX

Akt w malarstwie w XX wieku