 |
| „Wenus z Willendorfu” jest prehistorycznym przykładem kobiecego aktu o syntezie kształtów bliskiej geometrycznym poszukiwaniom XX w. |
W sztuce prehistorycznej akty kobiece pojawiają się już pomiędzy XXV a XVIII tysiącleciem p.n.e. Są to żłobione w kamieniu reliefy, takie jak np. „Wenus z rogiem”, znaleziona w Laussel we Francji. Relief ten należy do kręgu kultury śródziemnomorskiej, natomiast z obszaru Europy Środkowej i Wschodniej pochodzi słynna „Wenus z Willendorfu" - figurka przedstawiająca akt kobiecy o bujnych, uproszczonych kształtach. Cechą charakterystyczną tych przedstawień jest nadmierna otyłość postaci, daleka od współczesnych wyobrażeń o kobiecym pięknie. Do innych słynnych przedstawień aktu kobiecego w sztuce prehistorycznej należą: wyrzeźbiona z kła mamuta „Wenus z Lespugue” oraz „Wenus z Menton” - figurka zaledwie 6-centymetrowej wysokości wyrzeźbiona w steatycie. Wspólną cechą tych miniaturowych rzeźb jest budowanie figury nagiej kobiety z form geometrycznych, tworzących zespół owali, form eliptycznych i kręgów. W przesadnie obfitych kształtach prehistorycznych Wenus domyślano się kultu płodności, jednak są to hipotezy trudne dzisiaj do potwierdzenia.
Spis treści:
Facebook
0 komentarze:
Prześlij komentarz