Akt w malarstwie w XX wieku

W XX wieku wraz z przemianami sztuki nowoczesnej temat aktu ulegał przekształceniom w stopniu o wiele gwałtowniejszym niż w poprzednich stuleciach. Przykładem są obrazy Pabla Picassa (1881-1973), m.in. „Panny z Awinionu” (1907) i rzeźby Henry’ego Spencera Moore’a (1898-1986), m.in. „Leżąca figura” (1938), poddające ciało kobiece geometrycznym deformacjom, w których naruszona zostaje podstawowa harmonia kobiecych kształtów.

Piękno kobiecego ciała budziło zainteresowanie
wielu artystów z różnych epok, np. polskiego
malarza współczesnego Jerzego Nowosielskiego
(m.in. „Półakt czarny")

Harmonii tej zdają się bronić (mimo przekształceń) rysunki Henri Matisse’a (1869-1954), a także - wybitne pod względem kolorystycznym - dzieła Pierre’a Bonnarda (1867-1947), m.in. „Akt w kontrapoście” (1908). Akt często służy wydobyciu ekspresji, przekraczając przy tym nieraz granicę zwierzęcego biologizmu, jak na przykład w obrazach Francisa Bacona (1909-1992), choć widoczne są też tendencje do nadania przedstawieniom nagiego ciała ludzkiego cech sakralnych, przysługujących mu od początku świata, jak na przykład w obrazach Jerzego Nowosielskiego (ur. 1923).

Spis treści:

Akt w sztuce - jak powstał ?

Akt w sztuce w starożytnej Grecji

Akt w sztuce w średniowieczu

Renesansowy akt sztuki w malarstwie

Barok i akt w sztuce

Styl Rokoko i akt sztuki

Akt w sztuce i wiek XIX

Akt w malarstwie w XX wieku